Bem Kazimierz, Glosa do wyroku SN z dnia 7 czerwca 2001 r., III RN 110/00

1. Konwencja dotycząca uchodźców, sporządzona w Genewie dnia 28 lipca 1951 r. (dalej KGU) oraz protokół nowojorski z dnia 31 stycznia 1967 r. (dalej PN) uznają, że prześladowanie, o jakim mowa w art. 1A pkt 2 KGU może występować ze strony czynników innych niż państwo, którego istnienie nie jest niezbędne dla stwierdzenia statusu uchodźcy.

2. Właściwe organy państwowe oceniając zasadność wniosku o nadanie statusu uchodźcy, winny brać pod uwagę nie tylko ustalenia dotyczące ogólnej sytuacji w kraju, ale także wyjaśnić zagrożenia dotyczące osoby składającej taki wniosek.

3. Ocena zasadności takiego wniosku będzie zatem wynikiem żmudnej analizy ogólnej sytuacji panującej w kraju pochodzenia wnioskodawcy, osób będących w podobnej sytuacji co on oraz analizy faktów i okoliczności przedstawionych przez niego samego.

4. Sytuacja, w której wnioskodawca pochodzi z kraju ogarniętego wojną domową, gdzie jedna ze stron kieruje swoje działania wobec pewnej grupy ludności ze względów wymienionych w KGU, nie tyle osłabia, co wzmacnia zasadność wniosku o nadanie statusu uchodźcy.