Świetlicka Maria, Glosa do wyroku SN z dnia 5 maja 2010 r., III KK 432/09

Glosowane orzeczenie odnosi się do zasad ustalania wysokości grzywny orzekanej za przestępstwa skarbowe. Artykuł 23 k.k.s. przyjmuje inne rozwiązanie niż nierecypowany art. 33 § 3 k.k., wedle którego stawka ta nie może być niższa niż 10 zł i wyższa niż 2000 zł. Sąd Najwyższy, interpretując ów przepis kodeksu karnego skarbowego, uznał, że orzekając karę grzywny w stawkach dziennych i ustalając wysokość jednej stawki, związany jest ustawowo określonymi granicami: od jednej trzydziestej części do czterystukrotności minimalnego wynagrodzenia, obowiązującego w czasie popełnienia przypisanego oskarżonemu czynu.

Na tle tego rozstrzygnięcia pojawiają się dwa istotne elementy wymagające omówienia. Po pierwsze, czy sąd jest zobowiązany do wymierzania grzywny, bazując na minimalnym wynagrodzeniu obowiązującym w czasie popełnienia czynu karnego skarbowego, czy też w czasie orzekania.

Drugim zagadnieniem, poddanym zdecydowanej krytyce, jest określenie przez Sąd Najwyższy górnej granicy stawki...