Satko Jacek, Glosa do wyroku SN z dnia 5 listopada 1997 r., V KKN 105/97

Wyrażony pogląd przez Sąd Najwyższy jest słuszny. Elementem przedmiotowych znamion przestępstwa jest m.in. zewnętrzne zachowanie się . Opisane ono jest na ogół za pomocą czasownika w trzeciej osobie liczby pojedynczej czasu teraźniejszego, np. zabija, i stąd zwane jest czynnością czasownikową. Wskazuje ono m.in. na akt woli sprawcy. Ze względu na zasadę nullum crimen sine lege to znamię czasownikowe musi być precyzyjnie określone, ale zarazem bez zbędnej kazuistyki. Częstokroć ustawodawca posługuje się określeniami dopełniającymi dane znamię czasownikowe, np. w art. 168 kk („przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza"). Na ogół dane określenie jest przez ustawodawcę użyte w jej potocznym znaczeniu. Stąd też potoczna treść użytego w danym przypadku znamienia czasownikowego wskazuje na rodzaj zewnętrznej realizacji tegoż. Niektóre z nich są tego rodzaju, iż mogą polegać tylko na działaniu, inne na zaniechaniu, a także na działaniu, jak i zaniechaniu. Są znamiona, które mogą być...