Zedler Feliks, Glosa do wyroku SN z dnia 5 lipca 2002 r., III CKN 657/00

W glosowanym wyroku Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że orzeczenie sądowe nie uzyskuje waloru prawomocności, jeżeli stwierdzenie prawomocności nastąpiło w sposób wadliwy, tj. w sposób sprzeczny z przepisami prawa.

Swoje stanowisko Sąd Najwyższy uzasadnił wykładnią art. 363 § 1 kpc.

Stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w glosowanym wyroku jest w pełni trafne.

Stwarza jednocześnie okazję do refleksji nad wzajemną relacją pomiędzy prawomocnością a stwierdzeniem prawomocności w sądowym postępowaniu cywilnym.

Zgodnie z art. 363 § 1 kpc, orzeczenie staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje co do niego środek odwoławczy lub inny środek zaskarżenia. Paragraf 2 zaś tego przepisu wymienia przypadki, gdy orzeczenie sądowe nie staje się prawomocne mimo niedopuszczalności odrębnego zaskarżenia. Kwestia ta jednak, jako pozostająca poza tezą glosowanego orzeczenia, zostanie pominięta w dalszych uwagach.

Z redakcji art. 363 § 1 kpc - co Sąd Najwyższy słusznie podkreślił w uzasadnieniu glosowanego wyroku -...