Bagińska Ewa, Glosa do wyroku SN z dnia 4 sierpnia 2006 r., III CSK 138/05

1. Teza wyroku ma charakter ogólny i jest z pewnością słuszna. Wprawdzie Sąd wyartykułował ją na tle poprzedniego stanu prawnego, lecz jej aktualność na tle obowiązującego art. 417[1] § 4 kc nie powinna budzić wątpliwości. Niezależnie od tego, nasuwa się spostrzeżenie, że powyższa teza pozostaje w bardzo luźnym związku ze stanem faktycznym i prawnym leżącym u podstaw sporu, który dotyczy roszczeń wywodzonych z tzw. ustawy 203 (dalej cyt. jako ustawa nskw lub ustawa 203). Wiadomo, że art. 4a tej ustawy przyznał określonej grupie podmiotów (tj. pracownikom publicznej służby zdrowia w spełniających odpowiednie kryteria publicznych zakładach opieki zdrowotnej) prawo podmiotowe do podwyższonego wynagrodzenia. W sprawie tej nie chodzi jednak o realizację praw jednostek, lecz o naruszenie praw publicznych zoz, tj. ingerencję w sferę ich praw i obowiązków jako pracodawcy, która doprowadziła do uszczerbku majątkowego.

W uzasadnieniu Sąd poruszył bezpośrednio lub pośrednio bogactwo problemów:...