Lach Arkadiusz, Glosa do wyroku SN z dnia 30 września 2009 r., I KZP 1/09

Glosowane orzeczenie zostało oparte na niezwykle ciekawym stanie faktycznym. Już choćby to jest powodem, dla którego warto bliżej przyjrzeć się rozstrzygnięciu, które zapadło na jego kanwie. Dodatkowo zachęca do tego złożone zdanie odrębne.

Postępowanie organów procesowych w niniejszej sprawie niewątpliwie zasługuje na krytykę. Można je uznać za klasyczny wręcz przykład tzw. nadużycia procesu. Ta anglosaska koncepcja nie została zaadoptowana w polskim procesie karnym, jednak niektóre regulacje procesowe spełniają jej funkcję (np. art. 327 § 4 k.p.k.). Prowadzenie postępowań o wzajemnie wykluczające się przestępstwa i wnoszenie aktu oskarżenia co do drugiego czynu, w sytuacji uniewinnienia co do pierwszego jest sprzeczne z ideą rzetelnego procesu. Oskarżony i obrońca będą bowiem zdezorientowani, jaką linię obrony należy przybrać i przed jakimi zarzutami się bronić. Zwraca na to dużą uwagę Europejski Trybunał Praw Człowieka. W sprawie Pelissier i Sassi przeciwko Francji wobec dwóch osób...