Satko Jacek, Glosa do wyroku SN z dnia 30 sierpnia 2000 r., V KKN 267/00

Teza glosowanego wyroku jest trafna, a w jego uzasadnieniu wyrażono także i inne bardzo istotne poglądy, stanowiące, rzec można, inne spojrzenie na przestępstwo oszustwa dotyczące umów od zakorzenionego w praktyce i wyrażanego w wielu orzeczeniach przez Sąd Najwyższy. Chodzi o znaczenie dla przyjęcia przestępstwa oszustwa przy umowach kredytowych, zakupu z wydłużonym terminem zapłaty, okoliczności, czy dany sprawca miał zamiar niewywiązania się ze zobowiązania a w szczególności, czy ów zamiar stanowi w każdym przypadku warunek przyjęcia tego przestępstwa.

W sprawie rozpoznawanej przez Sąd Najwyższy - jak wynika z uzasadnienia wyroku - oskarżona jako sprzedawca była uprawniona do pośrednictwa pomiędzy pokrzywdzonym bankiem a nabywcami towarów przy zawieraniu umów o kredyt na zakup towarów. Chodziło zapewne o popularną formę sprzedaży ratalnej, przy której sprzedający pośredniczy pomiędzy bankiem (w oparciu o porozumienie o współpracy) a kupującym przy zawieraniu umów dotyczących...