Szkudlarek Piotr, Glosa do wyroku SN z dnia 30 maja 2000 r., IV CKN 1042/00

1. Nie negując co do zasady treści glosowanego orzeczenia, pragnę zwrócić uwagę na całkowite pominięcie zagadnienia legalności utajnienia informacji. Z treści uzasadnienia odnoszę wrażenie, że adwokat powoda uznał decyzję Szefa Urzędu Ochrony Państwa o odmowie zwolnienia z zachowania tajemnicy państwowej jako decyzję ostateczną i niepodważalną. A tak przecież nie jest. Urząd Ochrony Państwa to nie jest vis maior, z działaniem której trzeba się pogodzić.

2. Na wstępie należy zasygnalizować, że w glosowanym orzeczeniu mowa jest o tajemnicy państwowej. Tymczasem art. 259 pkt 2 kpc jako przesłankę odmowy bycia świadkiem wymienia brak zwolnienia z obowiązku zachowania tajemnicy służbowej. Wskazany przepis całkowicie pomija milczeniem tajemnicę państwową. Również art. 261 § 2 kpc nie wymienia tajemnicy państwowej odwołując się jedynie do tajemnicy zawodowej. Przesłanka, na jaką pragnę zwrócić uwagę, to konieczność zastosowania zasady racjonalności ustawodawcy. Jeśli zgodnie z tą zasadą mamy...