Zieliński Andrzej, Glosa do wyroku SN z dnia 3 kwietnia 2000 r., I CKN 572/98

1. Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco:

Sąd Wojewódzki w Warszawie wyrokiem z dnia 16 maja 1996 r. zasądził od Magdaleny B. na rzecz Krystyny i Andrzeja małżonków S. kwotę 15.047,90 zł wraz z odsetkami z tytułu nie spłaconej przez powódkę kwoty wynikającej z umowy pożyczki zawartej z pozwanymi. Na skutek rewizji pozwanej Sąd Apelacyjny w Warszawie obniżył zasądzoną kwotę do wysokości 14.773,00 zł, w pozostałej zaś części rewizję oddalił.

Od tego wyroku pozwana wniosła kasację, opierając ją na obydwu podstawach kasacyjnych przewidzianych w art. 393[1] kpc; m.in. pozwana podniosła zarzut nieważności postępowania, polegający na pozbawieniu jej możności obrony swych praw (art. 379 pkt 5 kpc), a to wobec doręczenia przez Sąd Apelacyjny wezwania na rozprawę apelacyjną poprzedzającą bezpośrednio wydanie zaskarżonego wyroku jej pełnomocnikowi, adwokatowi J.D., po dacie jego zgonu.

Dodać trzeba, że pozwana nie stawiła się na rozprawę apelacyjną.

2. Sąd Najwyższy słusznie zajął się w...