Gaberle Andrzej, Glosa do wyroku SN z dnia 29 sierpnia 2006 r., V KK 107/05

1. Pogląd wyrażony w tezie glosowanego wyroku idzie tą samą drogą rozumowania, co niemal cała doktryna procesu karnego oraz orzecznictwo wypowiadające się na temat warunków stosowania art. 41 § 1 kpk, nie może być zatem kwestionowany dopóty, dopóki nie postawi się znaku zapytania przy trafności stanowiska, do którego on nawiązuje. Stanowisko to wypracowywano jeszcze pod rządem kpk z 1969 r., w którym wyłączeniu jako iudex suspectus podlegał sędzia, jeżeli między nim a jedną ze stron zachodził „stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwość co do bezstronności tego sędziego" (art. 31 § 1). Argumentowano, że takie ujęcie jest za wąskie, ponieważ na bezstronność sędziego może wpływać nie tylko to, co wynika z osobistych relacji między sędzią a stroną (np. niechęć, przyjaźń, wrogość, zbieżność albo rozbieżność interesów), lecz okoliczności łączące się ze sprawą, które mogą wywoływać u sędziego nastawienie na wydanie określonego rozstrzygnięcia .

Należy zwrócić uwagę, że „okol...