Nesterowicz Mirosław, Glosa do wyroku SN z dnia 29 grudnia 1969 r., II CR 551/69

1. W ostatnich latach coraz częściej pojawia się w orzecznictwie zagadnienie zgody pacjenta na zabieg leczniczy. Coraz częściej zagadnieniem tym zajmuje się Sąd Najwyższy. I tak w szczególności w orzeczeniu z 7 lutego 1960 r. IV CR 991/59, Sąd Najwyższy wypowiedział doniosłą zasadę: „Nietykalność cielesna pozostaje pod opieką prawa i jej naruszenie w warunkach wymaganych w szczególności w art. 134 k.z. (obecnie art. 415 k.c. - przyp. M.N.) stanowi czyn niedozwolony, którego dokonanie obciąża sprawcę obowiązkiem odszkodowania. Z istoty jednak zawodu lekarza wynika jego prawo, a nawet obowiązek naruszenia nietykalności cielesnej dla ratowania zdrowia lub przyniesienia ulgi w cierpieniach chorego. Tym uprawnieniom lekarza ustawodawca zakreśla pewne granice i w art. 17 ust. 1 ustawy z 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. 1950 r. Nr 50 poz. 458) dokonanie przez lekarza operacji uzależnia od zgody chorego lub zgody przedstawiciela ustawowego chorego małoletniego (...)” .