Kowalski Wojciech, Glosa do wyroku SN z dnia 28 stycznia 2010 r., I CSK 244/09

W glosowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy koncentruje się na niezwykle trudnym w ocenie zagadnieniu prawnym dotyczącym ustalenia stosownej do okoliczności sumy tytułem zadośćuczynienia. Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule 444 k.c. sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Analogiczna sytuacja występuje w związku ze stosowaniem regulacji z art. 448 k.c., który – zdaniem glosatora – względem art. 445 k.c. stanowi lex generalis.

Zdaniem Sądu Najwyższego dążenie do tego, by kwoty zadośćuczynienia były utrzymane „w rozsądnych granicach” nie może prowadzić do podważenia funkcji kompensacyjnej zadośćuczynienia. Stanowisko Sądu Najwyższego w tym zakresie nie budzi – zdaniem glosatora – żadnych kontrowersji. Dyskusyjny jest natomiast popierany przez Sąd Najwyższy w glosowanym orzeczeniupogląd, zgodnie z którym przy ustalaniu jego „odpowiedniej” wysokości nie można nie uwzględniać tendencji orzecznictwa...