Gurgul Józef, Glosa do wyroku SN z dnia 28 sierpnia 2002 r., II KKN 368/00

Wyrok zasługuje na aprobatę. Prawie dosłownie powtarza on tezę Sądu Najwyższego z dnia 1 września 1982 r. Oceniając to orzeczenie, M. Cieślak i Z. Doda stwierdzili, że jest ono niewątpliwie trafne . Można mówić o utrwalonym w tym względzie stanowisku. Mimo swej niesporności cytowany wyrok zachęca do nieco szerszego spojrzenia na poruszone w nim zagadnienie uprawnień oskarżonego (i podejrzanego) do samodzielnego działania procesowego w zakresie obejmującym kwestie zasadnicze i drugorzędne.

Pewnym bodźcem do pogłębienia refleksji stał się również niedawno sformułowany w nauce pogląd, że nieważne jest własnoręczne potwierdzenie przez osobę niepoczytalną faktu doręczenia jej pisma procesowego . Kontrowersyjne w tym przedmiocie wnioski są typowym przykładem błędu non sequitur (non sequitur = nie wynika), zwanego niekiedy przeskokiem argumentacyjnym .

Koncepcja, że niepoczytalność ex definitioneoznacza nieważność podpisu, prowadzi automatycznie do absurdalnego odmawiania niepoczytalnemu...