Woźny Tomasz, Glosa do wyroku SN z dnia 27 października 2006 r., III KK 299/06

Komentowanie powyższego, niezwykle interesującego orzeczenia Sądu Najwyższego jest zadaniem o tyle skomplikowanym, iż sąd ten uzasadnił swoje stanowisko nad wyraz zwięźle, nie rozwodząc się zanadto nad zagadnieniem kluczowym w tej sprawie - a mianowicie nad istotą związania granicami rozpoznania w postępowaniu kasacyjnym. Lektura uzasadnienia wyroku nie daje nawet jednoznacznej odpowiedzi, czy w ocenie sądu art. 2Konstytucji RP w tym konkretnym przypadku pozwala na rozszerzenie granic rozpoznania wyznaczonych - zdawałoby się - w sztywny i jednoznaczny sposób przez odpowiednie przepisy k.p.k., czy też na użytek tej sprawy najwyższa instancja sądowa uznała, że rygorystyczna regulacja granic nadzwyczajnego środka zaskarżenia pozostaje w sprzeczności z ustawą zasadniczą i opierając się na takiej motywacji, odmówiła jej zastosowania w przedmiotowej sprawie. Inna rzecz, że w jaki sposób by nie interpretować intencji Sądu Najwyższego, wyrok niniejszy odnosi się do związania tegoż sądu...