Szpunar Adam, Glosa do wyroku SN z dnia 26 listopada 1999 r., III CKN 463/98

Przytoczona teza została sformułowana w sposób bardzo zwięzły. Nie jest ona od razu zrozumiała, a co gorsza jej brzmienie może prowadzić do nieporozumień. Trzeba kilka razy przeczytać uzasadnienie wyroku, żeby ustalić właściwy sens tezy. Można melancholijnie westchnąć i wyrazić obawę, że każdy ją będzie nieco inaczej rozumiał. Ale na tym nie kończą się zastrzeżenia wobec samej tezy. Dodatkową komplikację stanowi okoliczność, że nie jest ona w pełni adekwatna do zagadnień rozstrzygniętych przez Sąd Najwyższy w glosowanym orzeczeniu, które z wielu względów zasługuje na omówienie. Świadczy ono o tym, że w życiu prawnym bogactwo stanów faktycznych jest doprawdy niezwykłe.

Wydaje się, że byłoby prościej, gdyby teza miała treść pozytywną. W konkretnym wypadku Sąd Najwyższy uznał, że nie było podstaw do przyjęcia istnienia rękojmi za wady prawne (art. 556 § 2 kc), ponieważ w chwili zawierania umowy zamiany pozwany był właścicielem samochodu. Bez znaczenia była okoliczność, że policja niemiecka...