Stefański Ryszard A., Glosa do wyroku SN z dnia 25 maja 1995 r., II KRN 52/95

1. Wykładnia pojęcia „prędkość bezpieczna" dokonana przez Sąd Najwyższy zasługuje na aprobatę. Jest ona wyrazem zmian zachodzących w orzecznictwie tego organu, który - w ostatnim okresie - odstępuje od restrykcyjnego traktowania kierowców na rzecz realistycznego pojmowania tego określenia, odpowiadającego warunkom współczesnego ruchu drogowego. Pewne wątpliwości nasuwa jednak sformułowanie zawarte w uzasadnieniu tego wyroku, że tzw. bierna widoczność drogi, sprowadzająca się do widoczności oświetlonych przeszkód na drodze, jest „bliższa realiom współczesnej dynamiki ruchu drogowego niż zasada nawiązująca do tzw. czynnej widoczności drogi." Gdyby rzeczywiście Sąd Najwyższy - co nie wynika jasno z jego rozważań - afirmował ten pogląd, to trzeba wyraźnie sprzeciwić się temu. W art. 17 ust. 1 p.r.d. mowa jest o „widoczności drogi"i między tym terminem a widocznością oświetlonych przedmiotów znajdujących się na drodze nie można postawić znaku równości. „Widoczność drogi - czytamy w...