Gurgul Józef, Glosa do wyroku SN z dnia 25 listopada 1987 r., IV KR 291/87

Glosowany wyrok kontynuuje linię orzecznictwa Sądu Najwyższego w skomplikowanej kwestii, czy wolno wykorzystywać w charakterze dowodu oświadczenie oskarżonego (podejrzanego) zapisane w opinii przez biegłych, wobec których zostało złożone .

Sąd Najwyższy ponownie stanął w kłopotliwej sytuacji wymagającej dokonania trudnego wyboru między dwiema przykrymi możliwościami . W analizowanym przypadku doszło do starcia dwóch wartości o fundamentalnym znaczeniu procesowym: tendencji, by podstawę wyroku „stanowiły ustalenia faktyczne odpowiadające prawdzie" (art. 2 § 1 pkt 2 kpk) z gwarancyjną powinnością przeprowadzania sprawy „według przepisów" kodeksu postępowania karnego. Artykuł 1 kpk rozstrzygnął ten dylemat w taki sposób, że dążenie do poznania prawdy nie może być realizowane za wszelką cenę.

Z tej przyczyny zaprezentowany w powyższym wyroku pogląd Sądu Najwyższego nasuwa krytyczne uwagi. Zgoda tylko co do tego, że pisemna opinia jest dokumentem, który w toku rozprawy wolno odczytać i...