Gurgul Józef, Glosa do wyroku SN z dnia 25 lipca 1996 r., V KKN 47/96

Stanowiska Sądu Najwyższego nie można aprobować bez zastrzeżeń. W tezie bowiem rozumowanie przebiega w kategoriach: tak – nie. Na wektorze poznawania faktów natomiast pomiędzy sferami „tak” i „nie” występuje zawsze rozległa sfera „może”. Szczególnego znaczenia nabiera obszar leżący na granicy między „tak” i „nie”, w przypadku którego w grę wchodzą trudne, subtelne problemy decyzyjne z rozmaitych dziedzin, w tym także odnoszące się do metod postępowania w konkretnej sytuacji procesowej. Sąd Najwyższy jakby nie przewidywał ujemnych skutków preferowania poglądu, według którego wara sądowi czy prokuratorowi od metod specjalistycznych badań, jako przedmiotu należącego wyłącznie do kompetencji biegłego.

Generalnie trzeba zaznaczyć, że w zakresie organizowania opiniodawstwa i współpracy z biegłym pożądaną aktywność organu procesowego może najskuteczniej pobudzać spontaniczna ciekawość prawdy, odsłaniającej sens realizacji zamysłu poznawczego. W nauce wprawdzie trwa spór wokół pytania o istotę...