Drapała Przemysław, Glosa do wyroku SN z dnia 24 stycznia 2002 r., III CKN 495/00

W komentowanym orzeczeniu przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego było kilka zagadnień prawnych, spośród których na szczególną uwagę zasługuje kwestia zarachowania spełnianego przez dłużnika świadczenia na poczet istniejącego długu. Sąd Najwyższy dokonał interesującej wykładni art. 451 § 1 kc, wskazując na możliwość stosowania dyspozycji tego przepisu także w wypadku nieobjętym wprost jego hipotezą. Zaproponowana przez Sąd Najwyższy interpretacja może korzystnie wpłynąć na praktykę zarachowywania świadczeń, gdyż dotyczy sytuacji, w której między wierzycielem i dłużnikiem istnieje jeden dług (złożony z należności głównej i ubocznych). Przypadek ten, choć częsty w praktyce, nie został uregulowany kodeksowo. Przepis art. 451 § 1 kc określa bowiem jedynie wprost zarachowanie w razie istnienia między wierzycielem i dłużnikiem wielu długów tego samego rodzaju.

U podstaw wydania glosowanego wyroku leżał następujący stan faktyczny. Powód wraz ze swoim synem i pozwanymi byli wspólnikami spółki...