Ring Andrzej, Glosa do wyroku SN z dnia 24 czerwca 2015 r., II UK 247/14

Sąd Najwyższy , na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych, wyrokiem z dnia 24 czerwca 2015 r., II UK 247/14, uchylił zaskarżony skargą kasacyjną przez Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 16 grudnia 2013 r., III AUa 3660/12 i oddalił apelację Czesława W., nie obciążając go kosztami postępowania.

Teza tego wyroku mogłaby mieć brzmienie następujące:

Niewątpliwie z chwilą zatarcia skazania uważa się je za niebyłe (art. 106k.k.), przy czym skuteczność tej zasady aktualizuje się z chwilą nastąpienia zatarcia skazania, co oznacza, że skazanie uznaje się za niebyłe dopiero od momentu nastąpienia zatarcia skazania, nie zaś wcześniej, nadto ma ono skutek „na przyszłość”. Zasada uważania skazania za niebyłe, co oczywiste, może odnosić skutek tylko w stosunku do decyzji o charakterze konstytutywnym (prawotwórczym), nie zaś w stosunku do decyzji o charakterze deklaratoryjnym...