Tylec Grzegorz, Glosa do wyroku SN z dnia 23 listopada 2004 r., I CK 232/04

Trafność rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego w niniejszej sprawie w zasadzie nie budzi wątpliwości. Jednakże sposób wykładni niektórych przywołanych w treści uzasadnienia przepisów oraz sformułowana na tle stanu faktycznego teza mogą budzić, moim zdaniem, pewne zastrzeżenia.

Sąd I i II instancji oraz Sąd Najwyższy zawęziły rozpatrywanie sprawy jedynie do kwestii użycia cudzego plakatu na okładce tygodnika, przy czym ową okładkę potraktowały jako samoistny utwór. Analizowały następnie, czy owa okładka, w której inkorporowano znaczne fragmenty cudzego plakatu, jest dziełem inspirowanym, czy też dziełem, w którym zacytowano cudzy utwór (plakat). Zauważyć jednak należy, iż okładka tygodnika jest jedynie elementem większej całości, którą tworzy przecież całe czasopismo (utwór zbiorowy). Dokonując więc analiz w świetle art. 29 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych - Dz. U. 1994 r. Nr 24 poz. 83 ze zm. (dalej cytowaną jako pr. aut.), cytat (w tym m.in. jego...