Zoll Andrzej, Glosa do wyroku SN z dnia 22 września 1999 r., III KKN 195/99

Problem, który miał do rozstrzygnięcia Sąd Najwyższy w glosowanym wyroku, jest jedynie wycinkiem szerszego zagadnienia - sposobu wyznaczania przez ustawodawcę granic wymiaru kary, a więc ograniczania swobody sędziowskiej przy doborze reakcji karnoprawnej na przypisane sprawcy przestępstwo.

Wydaje się, że można mówić o trzech poziomach ustalenia tych granic. Problemy praktyczne, takie jak ten, z którym spotkał się Sąd Najwyższy przy wydaniu glosowanego wyroku, związane są z rozstrzygnięciem, na jakim poziomie występuje wprowadzone ograniczenie odnoszące się do wymiaru kary.

Pierwszy poziom wyznaczają granice kary ustalone przez ustawodawcę w związku z konkretnym typem czynu zabronionego. Z każdym typem czynu zabronionego w części szczególnej kodeksu karnego lub ustaw szczególnych musi być związana sankcja karna o wyraźnie zakreślonych granicach. Wymaga tego oparta na zasadach konstytucyjnych funkcja gwarancyjna prawa karnego. W naszym porządku prawnym ustawodawca określa dolną i górną...