Zaradkiewicz Kamil, Glosa do wyroku SN z dnia 22 stycznia 1998 r., III CKN 365/97

Teza glosowanego orzeczenia Sądu Najwyższego stanowi istotne złagodzenie dotychczasowego stanowiska, jakie Sąd ten zajmował w kwestii dopuszczalności wypowiedzenia stosunku obligacyjnego, którego treść stanowi prawo do korzystania z rzeczy (najem, dzierżawa). Przypomnijmy, że zgodnie z dotychczasowymi rozstrzygnięciami Sądu Najwyższego, nie było dopuszczalne rozwiązanie takiego stosunku prawnego - gdy był on skutkiem umowy przewidującej oznaczony czas jego trwania . Orzeczenia te doczekały się w krótkim czasie wielu opracowań doktrynalnych - zarówno aprobujących wspomnianą tezę, jak również krytycznych. Nie jest celem niniejszej glosy analiza przytaczanych argumentów. Większość z nich dotyczy dopuszczalności rozwiązania umowy najmu (względnie dzierżawy) na gruncie rozwiązań kodeksowych, lub - zgodnie z tezami zawartymi w orzeczeniach Sądu - relacji między czasem trwania stosunku obligacyjnego a jego naturą (w znaczeniu nakreślonym w art. 353[1] kc). Należy wreszcie wskazać na...