Szewc Andrzej, Glosa do wyroku SN z dnia 22 lutego 1994 r., I PRN 125/93

Glosowany wyrok nie daje komentatorowi wielkiego pola do popisu. W istocie rzeczy nie pozostaje mu nic innego, jak zaaprobować poglądy wyrażone w tej sprawie i to przez wszystkie instancje orzekające: Sąd Wojewódzki w Katowicach, Sąd Apelacyjny w Katowicach i Sąd Najwyższy. Stąd treścią dalszych wywodów jest jedynie uwypuklenie najważniejszych aspektów znaczenia.

Przede wszystkim zwraca uwagę stanowczość, z jaką wszystkie wymienione wyżej sądy uznały, że wynagrodzenia za pracownicze projekty wynalazcze podlegają waloryzacji na zasadach określonych w art. 358[1] § 3 kc, zdecydowanie odrzucając podnoszony niekiedy zarzut (w tym również przez wnoszącego rewizję nadzwyczajną Ministra Sprawiedliwości), jakoby nie pozwalał na to przepis art. 358[1] § 5 kc. Błędność tego poglądu szczegółowo uzasadnił Sąd Najwyższy, podzielając w tym względzie stanowisko obu wcześniej orzekających w tej sprawie sądów katowickich . Interesującym novum w poglądzie Sądu Najwyższego jest uznanie, iż przeciw...