Godlewski Michał, Glosa do wyroku SN z dnia 22 listopada 2006 r., V CSK 301/06

W glosowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że jeśli „osoby wchodzące w skład organu osoby prawnej mają wiedzę o jakimś fakcie nie związanym ani z działalnością spółki, ani z działalnością tych osób jako członków organu tej spółki, to taka wiedza jest dla tej spółki obojętna”. Orzeczenie to nie zwróciło większej uwagi w literaturze prawniczej, mimo że podniesione w nim zagadnienie zasługuje na szerszą uwagę z powodu niebagatelnego znaczenia praktycznego. Przyjęcie stanowiska Sądu Najwyższego znacząco utrudniłoby bowiem wykazywanie złej wiary osób prawnych (a pamiętać należy, że w świetle wynikającego z art. 7 k.c. domniemania dobrej wiary, to na osobie pragnącej jej zaprzeczać spoczywa konieczność wykazania, iż po stronie odpowiednich członków organów zachodziła zła wiara).

Stąd też nie można się zgodzić z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy. Stanowisko to zasługuje na krytykę z dwóch powodów, z których każdy wystarczyłby do jego odrzucenia. Po pierwsze, Sąd Najwyższy...