Bojańczyk Antoni, Glosa do wyroku SN z dnia 22 czerwca 2006 r., IV KK 106/06

Nie da się zanegować, że są takie obszary normatywne procesu karnego, które zostały tak intensywnie „prześwietlone” dogmatycznie przez piśmiennictwo i judykaturę, że wystąpienie w praktyce wymiaru sprawiedliwości nowego układu procesowego, dotychczas jeszcze niespotkanego i wymagającego w związku z tym zupełnie świeżego i oryginalnego spojrzenia procesowego, zdaje się graniczyć wręcz z niemożliwością. Do takich sfer procesu karnego należy bez wątpienia centralna dla postępowania apelacyjnego, zażaleniowego, kasacyjnego i wznowieniowego instytucja bezwzględnych podstaw odwoławczych (art. 439 § 1 k.p.k. ). Zdawać by się mogło, że wszystko w tej dziedzinie zostało powiedziane, że do tego, co napisano, nie można już dodać nic nowego, a każda konfiguracja procesowa została już dokładnie i po wielokroć przebadana przez doktrynę i orzecznictwo. A jednak bogactwo, różnorodność i złożoność układów procesowych, które przynosi praktyka procesu jest wprost niewyczerpane. I ciągle zaskakuje nawet...