Sroka Tomasz, Glosa do wyroku SN z dnia 21 sierpnia 2012 r., IV KK 42/12

IV KK 42/2012[1]

W niniejszej sprawie Sąd Najwyższy rozpatrywał sprawę lekarzy, którzy nie udzielili właściwej pomocy pacjentowi przyjętemu do szpitala z powodu obrażeń, jakich doznał w wypadku komunikacyjnym. Każdy z lekarzy został oskarżony o popełnienie przestępstwa z art. 160 § 2 i 3 k.k., z uwagi na fakt, że m.in. dysponując określonymi wynikami badań, nie zlecił przeprowadzenia innych, kolejnych badań (np. obrazowych jamy brzusznej), pomniejszając czy ograniczając tym samym szanse lecznicze pacjenta, w tym na uratowanie życia.

Odpowiedzialność karna za przestępstwo z art. 160 k.k. uzależniona jest od wystąpienia w określonym stanie faktycznym skutku w postaci stanu bezpośredniego niebezpieczeństwa utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. W związku z tym przede wszystkim po fragmencie zachowania sprawcy, który jest relewantny z prawnokarnego punktu widzenia, powinna wystąpić taka zmiana w rzeczywistości, którą można ocenić jako zaistnienie stanu bezpośredniego...