Nowikowski Ireneusz, Glosa do wyroku SN z dnia 21 lutego 1992 r., WRN 3/92

Wydaje się, że teza Sądu Najwyższego zawarta w glosowanym wyroku nie budzi zastrzeżeń, jednak argumenty podniesione w uzasadnieniu wymagają komentarza.

Zdaniem Sądu Najwyższego, możność powołania się na treść art. 462 kpk przy braku przepisów szczególnych, regulujących kwestię cofnięcia rewizji nadzwyczajnej, nie uzasadnia dopuszczalności stosowania w postępowaniu nadzwyczajnorewizyjnym przepisu art. 380 § 2 kpk, zezwalającego oskarżonemu na cofnięcie środka odwoławczego wniesionego na jego korzyść. Sąd Najwyższy wywodzi, iż skoro oskarżonemu w zwykłym postępowaniu odwoławczym (mimo przyznania mu szerokiego zakresu dyspozycyjności) nie przysługuje prawo do cofnięcia środka odwoławczego wniesionego na jego korzyść przez oskarżyciela publicznego, to tym bardziej brak tego uprawnienia jest zasadny w postępowaniu nadzwyczajnorewizyjnym. Oskarżony nie należy bowiem do podmiotów uprawnionych do wniesienia rewizji nadzwyczajnej.

W związku z tym poglądem Sądu Najwyższego, wyrażonym w glosowanym...