Wagner Barbara, Glosa do wyroku SN z dnia 21 lutego 1991 r., I PR 438/90

I. Glosowane orzeczenie wydane zostało na tle niezbyt skomplikowanego, jak można wnosić z nieco pobieżnej części historycznej uzasadnienia, stanu faktycznego. Zofia A. była zatrudniana na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony od 17 marca 1986 r. do 17 marca 1987 r. W sierpniu 1986 r. zakład pracy rozwiązał z nią stosunek pracy bez wypowiedzenia z przyczyn wskazanych w art. 52 § 1 pkt 1 kp. W sprawie o przywrócenie do pracy, rozpoznający ją w II instancji Sąd Wojewódzki - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie ustaliwszy, że powódka „w pracy nie była sumienna i staranna, nie wykonywała poleceń przełożonych, a także przerabiała dokumenty, dokonując w nich „wyskrobań", antagonizowała środowisko, tudzież zachowywała się arogancko wobec współpracowników", wyrokiem z dnia 15 stycznia 1987 r. oddalił powództwo.

Obecnie powódka twierdzi, że rozwiązanie z nią umowy o pracę było „wyrazem szykany z powodów politycznych"i wnosi o przywrócenie jej praw pracowniczych w trybie...