Rudnicki Stanisław, Glosa do wyroku SN z dnia 20 września 2007 r., II CSK 237/07

Zagadnienia prawne stanowiące podstawę rozstrzygnięcia w glosowanym orzeczeniu i poprzedzających je wyrokach sądowych powstały na tle szczególnego, nietypowego stanu faktycznego dotyczącego pochowania prochów spopielonych zwłok syna powódki i męża pozwanej. Według ustaleń faktycznych sądu meriti zmarły wyraził przed śmiercią wobec matki (powódki) życzenie pochowania go w grobie ojca, a wobec żony (pozwanej) życzenie rozdzielenia prochów po dokonanej kremacji i pochowania jednej ich części w grobie a drugiej w przydomowym ogródku pozwanej. Powodem takiej dyspozycji zmarłego były nieprzyjazne stosunki między jego matką i żoną. Na polecenie pozwanej prochy zmarłego zostały umieszczone w dwóch urnach, z których jedna została złożona w grobie ojca, a drugą pozwana zakopała w ogródku, o czym powódka dowiedziała się po fakcie. Powódka uznała to za zbezczeszczenie zwłok syna i żądała w pozwie zobowiązania pozwanej do przeniesienia znajdujących się w jej posiadaniu prochów męża do grobu ojca.