Bączyk Mirosław, Glosa do wyroku SN z dnia 20 lipca 1987 r., IV CR 195/87

I. Aby właściwiej zrozumieć sens ogólnej i trafnej wypowiedzi SN zawartej w tezie wyroku, wypadnie pokrótce przedstawić stan sporu sądowego między bankiem a kredytobiorcą. Otóż ten ostatni wytoczył, przeciwko bankowi - kredytodawcy powództwo o umorzenie egzekucji na podstawie przepisu art. 94 ust. 4 prawa bankowego z 1982 r. i zmierzał do uzyskania korzystnego werdyktu, powołując się na przepis art. 5 kc, albo przynajmniej - do uzyskania orzeczenia typu moratoryjnego na podstawie art. 320 kpc. Okoliczności sprawy wskazują na to, że była to raczej obrona kredytobiorcy „na wszelki wypadek". Obserwacja praktyki poucza jednak o tym, że taki sposób obrony pojawia się nierzadko, toteż wywody SN zaprezentowane w komentowanym wyroku nabierają waloru ogólniejszego. Wywody te dotyczą co najmniej trzech zagadnień: 1) istnienia przesłanek do wykonania przez bank uprawnienia kształtującego (w danej sprawie - wypowiedzenia umowy kredytowej); 2) oceny wykonania tego uprawnienia z punktu widzenia...