Rakoczy Bartosz, Glosa do wyroku SN z dnia 2 lutego 2005 r., IV CK 480/04

Komentowany wyrok Sądu Najwyższego (dalej: SN) dotyczy sporu, którego stroną była kościelna osoba prawna - parafia. Szczególny status pozwanego zmusił SN do podjęcia rozważań zaprezentowanych w uzasadnieniu tego wyroku. U podstaw tych rozważań leży założenie, że prawidłowe rozstrzygnięcie sporu z udziałem takiego podmiotu wymaga także uwzględnienia przepisów państwowego porządku prawnego rozumieć go w przedstawiony wyżej sposób, zgodny ze stanowiskiem Sądu Apelacyjnego. Poza tym pogląd broniony w skardze kasacyjnej, zakładający kwalifikowanie w omawianej sytuacji czynności prawnej jako przekraczającej granice i sposób zwyczajnego zarządzania przez sąd, trudno pogodzić z zasadami autonomii i niezależności deklarowanymi w art. 2 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego. Przyjęcie tego poglądu prowadziłoby bowiem do wyręczania przez sąd władzy kościelnej w zastrzeżonym dla niej w kan. 1281 § 2 określaniu czynności przekraczających granice i sposób zwyczajnego zarządzania.