Waltoś Stanisław, Glosa do wyroku SN z dnia 2 kwietnia 1996 r., V KKN 2/96

I. Pierwsza teza wyroku zasługuje w pełni na aprobatę. Ocena ta odnosi się nie tylko do samego brzmienia, ale i uzasadnienia. Gdyby zapadło inne rozstrzygnięcie, mielibyśmy do czynienia z przypadkiem formalistycznej i skrajnie niefunkcjonalnej wykładni prawa, powodującej w konkretnej sytuacji orzeczenie sądu kasacyjnego mające niewiele wspólnego ze sprawiedliwością w obu jej aspektach, materialnym i proceduralnym.

Inna sprawa z tezą drugą. Nie znajduje ona dostatecznego uzasadnienia ani w obowiązującym prawie, ani na płaszczyźnie argumentacji de lege ferenda.

II. Winna konieczności sformułowania ocenianego poglądu Sądu Najwyższego była niewątpliwa luka w noweli z 1995 r., mocą której wprowadzono przepisy o kasacji do procesu karnego. Luki nie wypełnia znowelizowany art. 462 kpk głoszący, że jeżeli przepisy rozdziału 47 o kasacji nie stanowią inaczej, do postępowania w trybie kasacji stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu odwoławczym przed sądem apelacyjnym, a w ślad za nim...