Szpunar Adam, Glosa do wyroku SN z dnia 19 grudnia 1994 r., I CRN 147/94

Glosowane orzeczenie wywołuje daleko idące zastrzeżenia. Uważam, że Sąd Najwyższy nie ocenił należycie istoty zobowiązania wekslowego, pomijając ustalone od dawna zasady. Tendencja do unikania przesadnego formalizmu w tej dziedzinie jest zrozumiała, ale nie powinna prowadzić do rozwiązań sprzecznych z charakterem zobowiązań wekslowych. Wyrok dotyczy przede wszystkim oceny poręczenia wekslowego i tą sprawą zajmę się w pierwszej części glosy. Przywilej glosatora polega jednak na tym, że nie jest on związany treścią rozstrzygnięcia i może snuć rozważania także na jego marginesie. W drugiej części glosy zajmę się tymi zagadnieniami, które nie zostały poruszone w uzasadnieniu orzeczenia. Przed przystąpieniem do analizy wywodów zawartych w uzasadnieniu wyroku należy dokonać rekonstrukcji istotnych elementów stanu faktycznego. Całkowicie pomijam perypetie związane z postępowaniem nakazowym, chociaż spóźnione wniesienie zarzutów w tej sprawie skłania do niewesołych refleksji. Ograniczam się do...