Winiarczyk Stanisław, Glosa do wyroku SN z dnia 18 października 1995 r., III ARN 46/95

Głosowany wyrok Sądu Najwyższego jest nietrafny. Zarówno samo orzeczenie, jak i jego uzasadnienie zasługują na słowa najwyższej krytyki. Trudno dociec, jakimi przesłankami kierował się Sąd Najwyższy i co legło u podstaw przyjęcia błędnych założeń, które w efekcie zaciążyły na trafności rozstrzygnięcia. Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości wniesionej na niekorzyść skarżącego, podzielił wątpliwe racje organów wojskowych i uchylił zaskarżony wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego. Sprawa jest godna uwagi i nietypowa o tyle, że w zaskarżonym wyroku nie dopatruję się naruszenia prawa, nie mówiąc już o naruszeniu w stopniu kwalifikowanym. Tak przeciwstawne orzeczenia najwyższych instancji sądowych zapadłe na podstawie tego samego stanu prawnego zmuszają do zabrania głosu i wyrażenia stanowiska.

Swoje rozważania rozpocznę od przytoczenia podstawowych przepisów ustawy o radcach prawnych. Art. 1 tej ustawy stanowi m.in., że zasady wykonywania obsługi...