Stefański Ryszard A., Glosa do wyroku SN z dnia 18 maja 2009 r., III KK 22/09
Glosa do wyroku SN z dnia 18 maja 2009 r., III KK 22/09
W glosowanym wyroku Sąd Najwyższy powrócił do problemu prawnokarnej oceny zachowania polegającego na spowodowaniu wypadku drogowego i nieudzielaniu przez jego sprawcę pomocy jego ofierze. Istota problemu sprowadza się do tego, że czy taki sprawca odpowiada tylko za przestępstwo wypadku drogowego (art. 177 § 1 lub 2 k.k., czy także za przestępstwo nieudzielania pomocy ofierze tego wypadku znajdującej się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (art. 162 § 1 k.k.). Jest to zagadnienie, które od dawna wywoływało spory w doktrynie, a chodziło o to, czy w sytuacji gdy sprawca wypadku drogowego (art. 177 § 1 lub 2 k.k.) nie udziela pomocy jego ofierze w warunkach określonych w art. 162 § 1 k.k. zachodzi realny zbieg przestępstw z art. 177 § 1 lub 2 k.k. i z art. 162 § 1 k.k., czy prawna jedność czynu, z których jeden z nich jest współukarany jako czyn uprzedni lub następczy, czy też zbieg przepisów określających te przestępstwa.
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX