Liszcz Teresa, Glosa do wyroku SN z dnia 17 listopada 1997 r., I PKN 370/97

1. Tezę glosowanego wyroku, iż strony umowy o pracę zawartej na czas określony mogą za porozumieniem przedłużać czas jej trwania, jeżeli nie prowadzi to do obejścia prawa, uważam za trafną.

Wyrok ten został wydany w sprawie, jakich coraz więcej zdarza się pod rządem przepisu art. 25[1] kp, ograniczającego swobodę zawierania umów o pracę na czas określony. Chodzi o przedłużenie w drodze porozumienia stron czasu trwania umowy o pracę określonego w tejże umowie, zamiast zawierania kolejnej umowy czy kolejnych umów o pracę, nazywane w żargonie pracowników służb personalnych „aneksowaniem" umów.

Moim zdaniem nie ulega wątpliwości, że zmiana czasu obowiązywania umowy zazwyczaj na czas określony w drodze porozumienia stron, czyli umowy zmieniającej, jest prawnie możliwa. Określenie tego czasu nie jest bowiem wyznacznikiem podstawy stosunku pracy, lecz elementem treści umowy o pracę . Wynika to z art. 29 § 1 kp regulującego typową treść (naturalia negotii) umowy o pracę. Przepis ten stanowi, iż...