Nesterowicz Mirosław, Glosa do wyroku SN z dnia 17 grudnia 2004 r., II CK 300/04

1. Wyrok Sądu Najwyższego zasługuje na uwagę. Sądy niższych instancji powtarzały, że reżim odpowiedzialności kontraktowej nie przewiduje zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, a jedynie odszkodowanie za szkodę majątkową. Wprawdzie Sąd Rejonowy twierdził, że „strona powodowa mogłaby żądać naprawienia krzywdy, gdyby udowodniła, że z winy pozwanego nastąpiło jedno ze zdarzeń wskazanych wyżej...", a więc uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia, lecz nie wyciągnął z tego należytych wniosków. Przecież wina strony pozwanej była widoczna jak na dłoni. Dostarczenie wadliwego aparatu ortopedycznego i nieusuwanie wad przez wiele miesięcy, co narażało powódkę, dotkniętą kalectwem, na poważne cierpienia fizyczne (bóle, sączenie, pęcherze, rany na nogach) i niekorzystne przeżycia psychiczne - czy to nie jest wina? To, że cierpienia te, jakkolwiek były znaczne, nie pozostawiły trwałych śladów w organizmie powódki, jest bez znaczenia. Dla zadośćuczynienia za doznaną krzywdę mogą mieć nawet charakter...