Grzeszczyk Wincenty, Glosa do wyroku SN z dnia 16 marca 2006 r., V KK 85/06

I. Teza pierwsza glosowanego wyroku Sądu Najwyższego budzi wątpliwości. Mianowicie trafna myśl wyrażona w zdaniu pierwszym została sformułowana niezbyt precyzyjnie, zaś stwierdzenia zawarte w zdaniu drugim tej tezy nie wydają się trafne.

W sprawie, w której został wydany wspomniany wyrok, dotyczącej czynu z art. 231 § 1 kk, pierwotnie odmówiono wszczęcia postępowania. Po uchyleniu tej decyzji, wydane następnie postanowienie o umorzeniu śledztwa prokurator nadrzędny w trybie zażaleniowym utrzymał w mocy, pouczając pokrzywdzoną o prawie wniesienia aktu oskarżenia zgodnie z art. 55 § 1 kpk.

Na podstawie aktu oskarżenia pokrzywdzonej sąd skazał oskarżonego za czyn z art. 231 § 1 kk. Sąd odwoławczy nie uwzględnił apelacji obrońcy oskarżonego i zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. W postępowaniu kasacyjnym Sąd Najwyższy trafnie podniósł, że w analizowanej sprawie wystąpiły dwie bezwzględne przyczyny odwoławcze: nienależyta obsada sądu (sąd pierwszej instancji obowiązany był, zgodnie z art. 469...