Szpunar Adam, Glosa do wyroku SN z dnia 16 listopada 1998 r., I CKN 889/97

Wyrażone w tezie zapatrywanie prawne jest niewątpliwie słuszne.

Stwierdzenie to wymaga dłuższego komentarza. Jak wiadomo, przepis art. 4 prawa wekslowego przewiduje dopuszczalność klauzuli wekslowej wskazującej osobę trzecią (domicylianta), u której weksel ma być płatny. Domicyl ułatwia i upraszcza zapłatę weksla oraz zmniejsza związane z tym koszty. Ustanowienie domicylu następuje przez zamieszczenie na wekslu odpowiedniej wzmianki. Zazwyczaj domicyliantem jest bank, którego wskazuje wystawca weksla. Jest rzeczą oczywistą, że badanie ważności weksla nie powinno być dokonane bez oceny skuteczności klauzuli domicylu. Tę słuszną myśl wyraża przytoczona teza.

Wobec aprobaty tezy głównym przedmiotem glosy będzie ocena rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego oraz wiążącego się z nim uzasadnienia. Z góry chciałbym zaznaczyć, że Sąd Najwyższy słusznie uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Inna rzecz, że w wielu punktach jestem odmiennego zdania od uzasadnienia wyroku....