Sołtysiński Stanisław, Glosa do wyroku SN z dnia 16 kwietnia 2002 r., V CKN 997/00

1. Wyrok Sądu Najwyższego dotyczy dwóch zagadnień, które mają istotne znaczenie dla procesu zaskarżania uchwał walnego zgromadzenia. Glosowane orzeczenie dotyczy wprawdzie przepisów kodeksu handlowego, lecz problemy, które rozstrzygał Sąd Najwyższy pozostały uregulowane bez większych zmian przez kodeks spółek handlowych. Dlatego zapadły wyrok SN rozciąga swoją aktualność na przepisy art. 404 § 1 i art. 422 § 2 pkt 2 ksh, a pośrednio także na analogiczne postanowienia dotyczące spółki z o.o. (art. 239 § 1 i art. 250 pkt 2 ksh). Rozstrzygnięcia, które legły u podstaw orzeczenia SN, są zbieżne z dotychczasową linią orzecznictwa oraz stanowiskiem, które dominuje w doktrynie prawa spółek.

2. Pierwsza część orzeczenia dotyczy wykładni art. 397 § 1 kh (obecnie art. 404 § 1 ksh), który stanowi, że „w przedmiotach, nie objętych porządkiem obrad, uchwały powziąć nie można, chyba że cały kapitał akcyjny jest reprezentowany na walnym zgromadzeniu, a nikt z obecnych nie podniósł sprzeciwu co do...