Szpunar Adam, Glosa do wyroku SN z dnia 15 stycznia 1998 r., III CKN 322/97

Glosowane orzeczenie dotyczy w istocie trzech zespołów zagadnień, które się skupiają w nim jak w soczewce. Po pierwsze, chodzi o określenie prawnego charakteru znaku legitymacyjnego, który nie wymienia imiennie osoby uprawnionej (art. 921[15] § 3 kc). Powstaje pytanie, kiedy mamy rzeczywiście do czynienia z tego rodzaju znakiem legitymacyjnym. Orzecznictwo na ten temat jest bardzo ubogie i choćby z tego względu głosowany wyrok zasługuje na szczególna uwagę. Po drugie, na tle konkretnego stanu faktycznego wyłaniają się zagadnienia związane ze stosowaniem przepisu art. 362 kc w dziedzinie odpowiedzialności umownej. Kontrowersje na ten temat są dobrze znane i dlatego każde orzeczenie z tego zakresu musi wywołać zrozumiałe zainteresowanie. Po trzecie, w glosowanym orzeczeniu chodzi o zagadnienia związane z ustaleniem wysokości odszkodowania pieniężnego za szkodę poniesioną przez wierzyciela wskutek utraty rzeczy. Wywody Sądu Najwyższego na temat wykładni art. 363 § 2 kc mają bardzo...