Maraszek Magdalena, Glosa do wyroku SN z dnia 15 października 2013 r., III KK 184/13

Zarówno teza komentowanego wyroku, jak też argumentacja podniesiona w jego uzasadnieniu zasługują na aprobatę.

Sąd Najwyższy skonstatował, iż przestępstwa opisane w art. 286 § 1 oraz w art. 297 § 1 k.k., które charakteryzują się celem działania, należą do tzw. przestępstw kierunkowych, co oznacza, że mogą być popełnione wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, jednakże w przypadku ich formy zjawiskowej, określonej w art. 18 § 3 k.k., wystarczające jest wykazanie po stronie współdziałającego (pomocnika) zamiaru ewentualnego. Dokonując analizy stanu prawnego zaistniałego w sprawie leżącej u podstaw wydania glosowanego orzeczenia, Sąd Najwyższy wyraził pogląd, z którego wynika, iż skazanie za pomocnictwo do przestępstwa oszustwa oraz wyłudzenia nie wymaga wykazania po stronie sprawcy zamiaru bezpośredniego i kierunkowego (dolus coloratus), ale w ocenie Sądu Najwyższego właściwa wykładnia art. 18 § 3upoważnia do przyjęcia tezy, że dla przypisania pomocnikowi jakiegokolwiek przestępstwa, w tym...