Lewaszkiewicz-Petrykowska Biruta, Glosa do wyroku SN z dnia 15 października 1997 r., III CKN 214/97
Glosa do wyroku SN z dnia 15 października 1997 r., III CKN 214/97
Glosowany wyrok Sądu Najwyższego skłania do ponownego przemyślenia podstawowej problematyki błędu jako wady oświadczenia woli. Zgadzam się z rozstrzygnięciem Sądu Najwyższego, nie mogę jednak w całości zgodzić się z przedstawionym uzasadnieniem. Sądzę także, że teza wyroku została sformułowana w sposób mylący.
Na wstępie przypomnijmy pokrótce stan faktyczny. W 1992 r. powódka nabyła od pozwanej działkę gruntu o powierzchni 5 arów położoną na brzegu jeziora. Umowa została zawarta w formie aktu notarialnego. Akt ten nie precyzował charakteru spornej działki. W sprawie jest jednak bezsporne, że grunt, o który chodzi, był gruntem rolnym, co do którego pozwana (sprzedawca) wystąpiła rok wcześniej o jego przekwalifikowanie na tereny rekreacyjne. Pismem z dnia 20 listopada 1994 r. Burmistrz powiadomił powódkę, że uchwałą Rady Miejskiej ustanowiono 50-metrowy ochronny pas brzegowy, w którym możliwość jakiejkolwiek zabudowy została wyłączona. Działka nabyta przez powódkę znalazła się w całości...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX