Kulik Marek, Glosa do wyroku SN z dnia 14 stycznia 2010 r., V KK 235/09

Glosowany wyrok porusza cały szereg istotnych zagadnień, zarówno materialnych, jak procesowych. Nie mogąc w ramach krótkiej wypowiedzi, jaką jest glosa, odnosić się do wszystkich, chciałbym skupić się na zagadnieniu, które pierwotnie nie było przez Sąd Najwyższy wyodrębnione w postaci tezy, które jednak ma niezwykle istotne znaczenie, tak teoretyczne, jak praktyczne. Chodzi o zagadnienie ustalania terminu przedawnienia karalności w odniesieniu do przestępstwa stanowiącego czyn ciągły w rozumieniu art. 12 k.k., z jednoczesną komplikacją wynikającą z jego kumulatywnej kwalifikacji.

W istocie Sąd Najwyższy, rozstrzygając sprawę, stanął przed dwoma trudnymi zagadnieniami. Pierwszym było ustalenie, jak kształtuje się przedawnienie karalności w odniesieniu do tzw. czynu ciągłego. Drugim, jak należy ustalać termin przedawnienia karalności w wypadku przestępstw kwalifikowanych kumulatywnie. W analizowanej sprawie zagadnienia te nałożyły się, co spowodowało szczególne trudności w tym zakresie.