Zabłocki Stanisław, Glosa do wyroku SN z dnia 14 listopada 1997 r., V KKN 4/97

I. W dotychczasowej praktyce kasacyjnej istotne wątpliwości budziła dopuszczalność konstruowania zarzutu kasacyjnego, odwołującego się do rażącego naruszenia prawa materialnego, mającego polegać na niezasadnym odstąpieniu od zastosowania kwalifikacji prawnej czynu jako „wypadku mniejszej wagi" lub też - gdy chodzi o kasacje wnoszone na niekorzyść skazanych - na niezasadnym zastosowaniu takiej kwalifikacji prawnej, tj. na przyjęciu, że czyn właśnie stanowi „wypadek mniejszej wagi".

W szczególności artykułowano dwa rodzaje zastrzeżeń. Po pierwsze, czy tego typu konstrukcja zarzutu kasacyjnego nie stanowi przypadkiem „obejścia"zakazu wyrażonego w art. 463a § 1 zdanie drugie kpk, tj. czy tak formułowane skargi kasacyjne w istocie nie kwestionują współmierności kary. Po drugie, czy kasacje operujące takim zarzutem w istocie nie zmierzają do zakwestionowania poczynionych ustaleń faktycznych, a więc czy przypadkiem nie są one oparte na niedopuszczalnym w postępowaniu kasacyjnym zarzucie błędu...