Kardas Piotr, Glosa do wyroku SN z dnia 13 kwietnia 2006 r., IV KK 40/06

I. Przytoczona teza wyroku Sądu Najwyższego odnosi się do konstrukcyjnych elementów oszustwa, w szczególności wykładni jednego ze znamion modalnych czynu zabronionego określonego w art. 286 § 1 kk, tj. „wprowadzenia w błąd”. Kwestia ta nie stanowiła do tej pory przedmiotu obszerniejszych wypowiedzi przedstawicieli doktryny prawa karnego, nie była również prezentowana w orzecznictwie Sądu Najwyższego ani sądów apelacyjnych . Teza przytoczona na wstępie przedstawiona została na tle stanu faktycznego, w którym sprawca dokonał sprzedaży określonych produktów na rzecz „pośrednika”, następnie zaś „pośrednik” odprzedał te produkty indywidualnym odbiorcom końcowym. Istotną okolicznością w realiach ocenianej przez Sąd Najwyższy sprawy było wprowadzenie przez sprawcę w błąd „pośrednika” co do jakości sprzedawanych produktów, a następnie wprowadzenie w błąd ostatecznych odbiorców przez nieświadomego okoliczności dotyczących jakości produktów „pośrednika”. W konsekwencji „pośrednik”, dokonując...