Grzeszczyk Wincenty, Glosa do wyroku SN z dnia 12 stycznia 2006 r., III KK 317/05

Trafna teza glosowanego wyroku zasługuje na szersze omówienie.

W niniejszej sprawie oskarżony, który był pozbawiony wolności, nie został zawiadomiony o wniesieniu aktu oskarżenia, nie doręczono mu jego odpisu, ani też nie zawiadomiono go prawidłowo o terminach rozpraw. Zawiadomienia te wysłano bowiem na adres miejsca zamieszkania, uznając, że zostały prawidłowo doręczone, chociaż brak było przesłanek do takiego uznania. W konsekwencji sąd pierwszej instancji rozpoznał sprawę pod nieobecność oskarżonego i wydał wyrok zaoczny, co nastąpiło z oczywistą obrazą art. 6, a także art. 139 § 1 i art. 479 § 1 k.p.k.

Od określonej w art. 374 § 1 k.p.k. zasady, że obecność oskarżonego na rozprawie głównej jest obowiązkowa, są wyjątki. Jednym z nich jest sytuacja określona w art. 479 § 1k.p.k., dopuszczająca możliwość prowadzenia w trybie uproszczonym rozprawy bez udziału oskarżonego. Rozpoznanie sprawy podczas nieobecności oskarżonego, gdy obecność jego była obowiązkowa, stanowi uchybienie będące...