Paprzycki Lech Krzysztof, Glosa do wyroku SN z dnia 12 sierpnia 1988 r., III KR 253/88

Zaznaczyć na wstępie należy, że wyrok ten opublikowany został w OSNKW 1989/1-2 poz. 8 z błędem. W oryginale orzeczenia teza kończy się wskazaniem kwalifikacji prawnej z art. 140 § 1 pkt 1 lub 2 kk. Różnica jest dość istotna.

Glosowanym wyrokiem Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Wojewódzkiego w W. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W wyniku ponownego rozpoznania sprawy co do tego zarzutu, oskarżeni zostali uznani za winnych przestępstwa określonego w art. 140 § 2 kk. Ponieważ uzasadnienie nie zostało sporządzone, nie można w sposób pewny ustalić argumentacji, jaką przyjął Sąd Wojewódzki, ustalając stan faktyczny. Nie wiadomo również, czy Sąd Wojewódzki podzielił pogląd prawny wyrażony przez Sąd Najwyższy w wyroku III KR 253/88, czy też czuł się związany zapatrywaniami Sądu Najwyższego - w myśl art. 391 § 3 kpk.

Sprawa ta, jak i pogląd prawny SN, warte są nie tylko odnotowania, ale i skomentowania; z jednej strony wobec niezbyt bogatego orzecznictwa na tle art. 140 kk czy też art....