Szpunar Adam, Glosa do wyroku SN z dnia 12 maja 1999 r., II CKN 282/98

Wyrażone w tej tezie zapatrywanie prawne należy uznać za słuszne. Stwierdzenie to wymaga dłuższego komentarza. Sprawa nie powinna wywoływać żadnych wątpliwości na tle konkretnego stanu faktycznego. Wielokrotnie podkreślałem, że nie należy traktować tezy jako oderwanej od kontekstu dyrektywy wykładni. Chodzi przede wszystkim o ocenę konkretnego rozstrzygnięcia oraz wiążącego się z nim uzasadnienia. W razie przyjęcia takiego założenia, tylko nieznajomość prawa wekslowego mogłaby prowadzić do zajęcia odmiennego od Sądu Najwyższego stanowiska. Każdy prawnik powinien wiedzieć, że z przepisu art. 17 pr. weksl. wynika ograniczenie zarzutów przysługujących dłużnikowi wekslowemu wobec posiadacza. Dłużnicy wekslowi nie mogą się zasłaniać zarzutami opartymi na swych stosunkach osobistych z wystawcą weksla lub jego posiadaczami poprzednimi. Do rozróżnienia między zarzutami obiektywnymi i subiektywnymi powrócimy w końcowej części glosy. Od tych uwag wstępnych przejdźmy do analizy stanu faktycznego,...